وابی سابی (بینش ژاپنی در مورد زندگی نه چندان بی‌نقص ولی کامل)

وابی سابی مفهومی در زیبایی‌شناسی سنتی ژاپنی است؛ جهان‌بینی‌ای بر پایه اعتقاد به ناپایداری و زودگذری جهان و پذیرش نقص‌ها. این نوع تفکر زیباشناختی به عنوان یک نوع زیبایی «ناپایدار، ناتمام» توصیف می‌شود. «وابی» به معنای «ستایش و زیبا دیدن اندوه، فقر و سادگی»، «سابی» به معنای «ستایش و زیبا دیدن پیری، کهنگی، تنهایی و دلتنگی» است. این دو اصطلاح اغلب در کنار یکدیگر و به صورت یک واژه (وابی سابی) به کار می‌روند.